ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Από τις πρώτες επαφές μας με τους απλούς ανθρώπους που ζουν πάνω στο νησί και προσπαθούν να ξεπεράσουν τη κρίση που απειλεί να μας ισοπεδώσει όλους, είναι φανερή η αγωνία όλων, ανεξάρτητα πολιτικών πιστεύω, να τοποθετηθούμε ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ για το αύριο. Μόνιμο ερώτημα ήταν: και εσείς τι συγκεκριμένο προτείνετε για να βγούμε από τα αδιέξοδα που μας έφεραν.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ από τη μέρα που ιδρύθηκε τοποθετήθηκε σαν δύναμη συμβολής για ένα διαφορετικό αύριο που θεωρεί απαραίτητο τόσο την ανατροπή στο διεθνές πολιτικο-οικονομικό πλαίσιο με την επικράτηση νέου συσχετισμού δυνάμεων προοδευτικού χαρακτήρα, όσο και να μείνουν μακριά τα βαρίδια του παρελθόντος, το φαύλο, πελατειακό, αναποτελεσματικό κράτος, η κρατικοδίαιτη και αναπαραγωγική δομή της οικονομίας.

Για να συμβούν όμως αυτά πρέπει εμείς οι πολίτες να αντιδράσουμε, να απορρίψουμε τη «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία» και τη λογική των προσωπικών «διευκολύνσεων» και να απαιτήσουμε μέσα από τη καθημερινή μας στάση και δράση την πρόταξη των συλλογικών λύσεων που να βασίζονται σε ισχυρούς θεσμούς και διαφανείς διαδικασίες. Πρέπει να απαιτήσουμε ένα πλαίσιο που να μην επιτρέπει τη δράση επίορκων πολιτικών και κρατικών λειτουργών, παρανομούντων πολιτών και επιχειρηματιών αλλά και να τιμωρεί παραδειγματικά όσους λειτουργούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Άλλωστε αποτελεί πάνδημη απαίτηση να προχωρήσει η παραδειγματική τιμωρία όσων με τις πράξεις τους έχουν οδηγήσει τη Λέσβο και την  Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση.

Αλλά όσο και αν το πλαίσιο λειτουργίας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουμε, άλλο τόσο απαραίτητο είναι να προτείνουμε και τον «άλλο» δρόμο που θα ακολουθήσει η Λέσβος για την αναπτυξιακή της πορεία βασισμένη στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα με στόχο τη δημιουργία θέσεων εργασίας και νέων εισοδημάτων, νέας ευημερίας.

Από τις συζητήσεις προκύπτει ότι ένα παλαιότερο σλόγκαν που είχε προταθεί χωρίς να υιοθετηθεί «Λέσβος, το νησί της ελιάς και του ούζου, της φύσης και του πολιτισμού» μπορεί να καταγράψει πολύ σύντομα αυτά που οι πολίτες θεωρούν ισχυρά σημεία του νησιού και πρέπει να λειτουργήσουν ως βάση για τη διαμόρφωση της «νέας» αναπτυξιακής πρότασης.  Κατά συνέπεια και η πρόταση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας για μετατροπή  του νησιού σε Γεωπάρκο είναι εναρμονισμένη με τη λογική αυτή αφού επιτρέπει την αξιοποίηση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού μέσα από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα περιλαμβάνει:

-          Τη τοπική αγροτική παραγωγή με έμφαση τα προϊόντα ποιότητας. Ήδη υπάρχουν πολλές μικρές επιχειρήσεις που έχουν κάνει αυτή τη στροφή (έστω και αβοήθητοι από τους θεσμικούς φορείς που πάντα έψαχναν τα εύκολα) και έχουν δικαιωθεί  σε τομείς όπως το λάδι, το τυρί, το κρασί, οι μαρμελάδες, τα γλυκά, το ούζο, το μέλι, τον τραχανά κλπ. φέρνοντας στην επιφάνεια την τοπική παράδοση και γαστρονομία. Χρειάζεται τώρα να υπάρξει γενίκευση αυτής της στροφής ώστε να αγγίξει το σύνολο των παραγωγών και μεταποιητών αξιοποιώντας την νέα γνώση που φέρνουν οι νέοι επιστήμονες από τον τομέα της γεωπονίας αλλά και της τεχνολογίας τροφίμων σε συνδυασμό με τις παραδοσιακές τεχνικές και συνταγές.

-          Τις τουριστικές επιχειρήσεις με έμφαση στην «φιλοξενία» που φαίνεται να είναι το ισχυρό σημείο, αλλά με στροφή για αναβάθμιση των υπηρεσιών που παρέχουν (πχ. πρωινό, γεύμα) αλλά και εμπλουτισμό των δραστηριοτήτων που προσφέρουν στους επισκέπτες. Το ερωτηματολόγιο που έγινε στο Μόλυβο δείχνει το δρόμο για τις αναγκαίες αλλαγές.

-          Τη διατήρηση και την ανάδειξη των πολιτιστικών στοιχείων είτε αυτά είναι μνημεία και οικιστικά σύνολα, είτε αυτά είναι στοιχεία άυλου πολιτισμού (πχ. ποίηση με Σαπφώ και Ελύτη), είτε είναι εικαστικές τέχνες (πχ. Θεόφιλος και Τεριάντ, αλλά και Ιακωβίδης, ο Πέρρος και πολλοί άλλοι) είτε είναι  πολιτιστική παράδοση (πχ. διατροφικές παραδόσεις, γλώσσα, ήθη, έθιμα, χοροί και τραγούδια) αξιοποιώντας τόσο τη στροφή των σύγχρονων «Οδυσσέων» αλλά και  τις σύγχρονες τεχνολογίες που έχουν σπουδάσει τα νέα παιδία που σήμερα ψάχνουν εναγώνια μια δουλειά.

-          Τη διατήρηση και την ανάδειξη της φύσης και των μοναδικών της στοιχείων της χλωρίδας και της πανίδας που πρωτοανακάλυψαν ο Αριστοτέλης και ο Θεόφραστος, και συνεχίζουν να θαυμάζουν σήμερα οι πουλάκηδες και οι περιπατητές των βουνών, αλλά και το BBC χωρίς εμείς να κουνάμε το χέρι μας παρά μόνο για να τα υποβαθμίσουμε.

-          Τη διαχείριση και την ανάδειξη του θαλάσσιου πλούτου και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας με τη δημιουργία καταδυτικών πάρκων και περιοχών προστασίας από την αλιεία, την ανάδειξη των κόλπων Καλλονής και Γέρας και γενικότερα του νησιού σε κέντρο ναυταθλητικού τουρισμού.

Αυτή η στροφή αγγίζει όλα τα επαγγέλματα, τόσο τα παραδοσιακά όσο και τα σύγχρονα που αξιοποιούν παράλληλα τη παράδοση και τη σύγχρονη γνώση: χρειαζόμαστε από τους οικοδόμους  και όλα τα επαγγέλματα που συνδέονται με τον κατασκευαστικό κλάδο που να είναι πραγματικοί μάστορες ώστε να διατηρηθούν τα στοιχεία αυτά που ικανοποίησαν τους επισκέπτες αλλά κάνουν και εμάς περήφανους, τις γυναίκες που «κεντάνε» κυριολεκτικά με τα χέρια τους τα αμυγδαλωτά φέρνοντας σε μας μια ποιότητα που έρχεται από μακριά, αλλά και τους επιστήμονες και τεχνολόγους στον τουρισμό, στην πληροφορική, στη προστασία και ανάδειξη περιβάλλοντος που γνωρίζουν να χειριστούν τα νέα «εργαλεία».

Για να πετύχουν τα παραπάνω απαιτείται  πρώτα απ’όλα να διώξουμε τους ανθρώπους που εκφράζουν το χρεοκοπημένο τρόπο διακυβέρνησης.

Γιάννης Σπιλάνης, Οικονομολόγος – Περιφερειολόγος, Πανεπιστημιακός

Υποψήφιος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Ν.Λέσβου

"Τα ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ" - Τρίτη 24/4/2012