Η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΕΝΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΟΝ 2ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Σήμερα ανήμερα στην επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940  ο Περιφερειάρχης κ. Μουτζούρης δηλώνει: "Η Κυβέρνησή μας οφείλει ένα νέο ΟΧΙ στην νέα εισβολή (Βόρειο Αιγαίο 28.10.2019)".

https://www.facebook.com/KostasMoutzouris/posts/164013231343102

Προφανώς παρασυρμένος από τη δήλωση της κας Υπουργού που δήλωσε ότι το 1940 μας επιτέθηκαν λαϊκιστές και όχι οι Ιταλοί φασίστες, παρομοιάζει μάλλον τους κάθε είδους και κινήτρου πρόσφυγες και μετανάστες -που το μόνο όπλο που διαθέτουν συνήθως είναι το κινητό τους και η πρόθεση τους είναι πρώτα απ' όλα να ζήσουν- με τους εισβολείς Ιταλους και Γερμανούς που ήθελαν ξεκάθαρα να κυριεύσουν τη χώρα μας και να επιβάλουν το καθεστώς του φασισμού.

Θεωρεί ο κ. Περιφερειάρχης ότι αυτό που υφιστάμεθα εδώ και 4 χρόνια στη Λέσβο, στα νησιά, στην Ελλάδα έχει με κάποιο τρόπο αναλογίες με όσα έζησαν οι γονείς μας στην Πίνδο, στο Ρούπελ και στη συνέχεια σε όλη την κατεχόμενη χώρα. Αναρωτιέμαι ποιές άραγε;

Μήπως ο κ. Περιφερειάρχης συντάσσεται τελικά με εκείνους που υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι στην ουσία ένας καλυμμένος στρατός κατοχής των νησιών, της χώρας και της χριστιανικής Ευρώπης γενικότερα; Το σημειώνουμε.

Κατά την άποψη μας, αν υπάρχει κάποιο κοινό στοιχείο ανάμεσα στα δύο γεγονότα είναι η διαφορετική στάση των Ελλήνων σε σχέση με πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου. Το 1940 και στην συνέχεια του πολέμου η Ελλάδα αντιστάθηκε στις επιθέσεις των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών ναζιστών (σε αντίθεση με ότι έκαναν αρκετές χώρες της Δ. Ευρώπης) με συνέπεια να χαθεί ο πόλεμος στο μέτωπο της Ρωσίας για τους Γερμανούς, όπως παραδέχτηκαν πολλοί την εποχή εκείνη μεταξύ των οποίων ο Στάλιν. Αντισταθήκαμε, μέσα και έξω από την χώρα ακόμα και όταν ο πόλεμος είχε χαθεί για τη χώρα μας. Αντισταθήκαμε για την πίστη σε κάποια ιδανικά.

Σήμερα η Ελλάδα "αντιστέκεται" ξανά απέναντι σε όσους επιθυμούν και πάλι να γίνει η Ευρώπη ένας χώρος μόνο για "άριστους", την νέα άρια φυλή. Αντιστέκεται για τα ίδια ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης όπως και τότε.

Ένα άλλο κοινό στοιχείο που βρίσκει κανείς είναι ότι και τότε όπως και τώρα δεν ήμασταν όλοι οι Ελληνες μαζί, δεν πολεμήσαμε και δεν πολεμάμε  τελικά από την ίδια πλευρά, έστω και αν στην αρχή υπήρξε ομοψυχία.

Παρόλαυτα ελπίζουμε ότι η ιστορία διδάσκει και ίσως αυτή την φορά να βρούμε έναν τρόπο να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και ενωμένοι να δώσουμε μέχρι το τέλος ένα διαφορετικό μήνυμα ανθρωπιάς και θάρρους το ίδιο ισχυρό όπως και στις 28 Οκτωβρίου του 1940.