Φίλες και φίλοι,
Οι δισταγμοί για τη συμμετοχή ή όχι στις εκλογές δεν
κράτησαν παρά μερικά δευτερόλεπτα μετά τη κατάρρευση της συνεργασίας ΔΗΜΑΡ με
τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατάρρευση που οφείλεται στην απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ όπως οι υποψήφιοι
που θα προέρχονταν από τη ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να υποστηρίζουν το πρόγραμμα του
ΣΥΡΙΖΑ και να μην διαφοροποιούνται. Αυτό δεν αποτελεί συνεργασία για
προοδευτική διακυβέρνηση αλλά απορρόφηση και επομένως η απαίτηση αυτή δεν
μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τη ΔΗΜΑΡ που χρόνια εκφράζει με τις δικές της
διακριτές θέσεις συγκεκριμένες αντιρρήσεις για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν
αυτές έχουν μεταβληθεί στο χρόνο.
Παρά τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, τη κούραση από την
εμπλοκή στις περιφερειακές εκλογές αλλά και την απογοήτευση για όσα έχουν
συμβεί τα τελευταία χρόνια στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της ανανεωτικής
αριστεράς και της πολιτικής γενικότερα, θεωρώ ότι οι λόγοι που με
"έσπρωξαν" να έχω ενεργή εμπλοκή στο πολιτικό γίγνεσθαι το 2010
(γιατί δημόσιες παρεμβάσεις στα θέματα του γνωστικού μου αντικειμένου κάνω εδώ
και 35 περίπου χρόνια) είναι σήμερα επίκαιροι παρά ποτέ.
Πιό συγκεκριμένα:
1. Τα θέματα της Ευρώπης και του ευρώ. Διαχωρίζω τα δύο
θέματα γιατί πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι πολλά περισσότερα από το ευρώ που αφορά
τη δημοσιονομική πολιτική ή έστω την οικονομική πολιτική. Η Ευρώπη είναι το
κοινό πολιτιστικό μας υπόβαθρο, είναι οι αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης,
της φιλίας, της ανοχής προς το διαφορετικό, της προστασίας του περιβάλλοντος.
Αρχές που σήμερα κινδυνεύουν γιατί το εργαλείο (ευρώ) που θα έπρεπε να βάλει τα
θεμέλια της ενοποίησης έχει μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια αυτά, πυροδοτώντας
ανεξέλεγκτες ευροφοβικές δυνάμεις. Θέλω τη χώρα μου στην Ευρώπη που
ονειρευτήκαμε και θα πρέπει να παλέψουμε γι'αυτό με τις άλλες δυνάμεις που
έχουν τους ίδιους στόχους κόντρα σε όσους επιβουλεύονται το κοινό μας μέλλον
βάζοντας άλλες προτεραιότητες.
2. Τη βιώσιμη αναδιάρθρωση των δημοσιονομικών μεγεθών: η
Ελλάδα οφείλει, σε συνδυασμό με την παραπάνω ευρωπαϊκή παρέμβαση, να αποκτήσει
ένα σταθερό, δίκαιο, διάφανο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα φυσικών
προσώπων και επιχειρήσεων (συμπεριλαμβανόμενης της φορολογίας κληρονομιάς και
περιουσίας) παράλληλα με αποτελεσματικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης της
φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Οι υπερβολικοί σημερινοί συντελεστές ΦΠΑ
ωθούν τις επιχειρήσεις σε εκτεταμένη φοροδιαφυγή, δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας
στην αγορά, ενώ μειώνουν τη κατανάλωση και αυξάνουν την ύφεση χωρίς να
αντιμετωπίζουν με βιώσιμο τρόπο το δημοσιονομικό πρόβλημα. Ταυτόχρονα οι
πολιτικές της ύφεσης ρίχνουν τα βάρη στους αδύνατους και σε όσους δεν μπορούν να "κρυφτούν",
διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες αντί να τις θεραπεύσουν ως οφείλουν.
3. Την
(Επανα)Δημιουργία του κράτους δικαίου: Η διάχυτη εντύπωση (αν όχι βεβαιότητα)
που υπάρχει στους πολίτες ότι η τήρηση της νομιμότητας δεν αποτελεί υποχρέωση
πολιτείας και πολιτών, αλλά αποτελεί "εθελοντική" συμμόρφωση των
νομοταγών και των "αδύναμων" πρέπει να ανατραπεί. Αυτό απαιτεί
αναμόρφωση της νομοθεσίας αλλά και των μηχανισμών επιβολής ποινών (των
δικαστηρίων συμπεριλαμβανόμενων όταν η παρέμβαση τους είναι απαραίτητη) όπως
και του ελέγχου υλοποίησης τους μακριά από κάθε είδους πολιτικές παρεμβάσεις
που τελικά ακυρώνουν την όποια προσπάθεια.
4. Τη χάραξη και υλοποίηση δημόσιων πολιτικών: Οι πομπώδεις
διακηρύξεις μέσω συνεντεύξεων τύπου δεν αποτελούν τρόπο άσκησης αποτελεσματικής
πολιτικής, ενώ οι συνεχείς αποσπασματικές ρυθμίσεις και διορθώσεις έχουν
οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση όπου η αδυναμία χάραξης ολοκληρωμένων δημόσιων
πολιτικών, αποτελεί κυρίαρχη αιτία της κρίσης της χώρας και της αδυναμίας
εξόδου από αυτήν.
Η καταγραφή και η αξιολόγηση των υφιστάμενων πολιτικών
αποτελεί το πρώτο βήμα για τη χάραξη πολιτικής. Μια πολιτική πρέπει να είναι
συνεκτική, να έχει στρατηγικούς και επιχειρησιακούς στόχους και μέσα υλοποίησης
όπως κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, επαρκή χρηματοδότηση, ανθρώπινο δυναμικό,
ενώ πριν την εφαρμογή της πρέπει να έχει περάσει εκ προτέρων αξιολόγηση με βάση
την υφιστάμενη νομοθεσία. Ειδικά σε ότι αφορά η διαδικασία παραγωγής νόμων και
εγκυκλίων έχει δημιουργήσει ένα δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα
υποκαταθιστώντας την άσκηση πολιτικής και εμποδίζοντας τις δυνάμεις της χώρας
να λειτουργήσουν, απαιτεί πλήρη αναθεώρηση.
5. Τη
λειτουργία του κράτους και των υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος: Η απεξάρτηση της
λειτουργίας του κράτους από τον εναγκαλισμό των πολιτικών και των ποικιλώνυμων
συμφερόντων που το καθιστά εχθρικό στον πολίτη, σπάταλο και αναποτελεσματικό,
απαιτεί τη λειτουργία του με βάση την ικανοποίηση των πολιτών και του δημόσιου
συμφέροντος. Αυτό αφορά τόσο τις
υπηρεσίες που παρέχονται μονοπωλιακά από το κράτος, όσο και όσες παρέχονται
ταυτόχρονα από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς όσο και αυτές που παρέχονται
αποκλειστικά από ιδιωτικούς φορείς με ή χωρίς κρατική επιδότηση που πρέπει να
ελέγχονται διαρκώς για την αποτελεσματικότητα τους σε ότι αφορά τους στόχους
δημοσίου συμφέροντος που έχουν τεθεί. Σε ότι αφορά την κατάργηση των κρατικών
μονοπωλίων στη παροχή των υπηρεσιών σε κρίσιμους τομείς όπως η ενέργεια και οι
μεταφορές, δεν θα πρέπει, η μέχρι σήμερα κακή επίδοση του κράτους για τους
γνωστούς λόγους, να οδηγήσει στο άλλο άκρο όπου η εκποίηση υποδομών και παροχής
υπηρεσιών θα οδηγήσει στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα σε ότι αφορά
την υποστήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να υπάρξει αναδιάρθρωση της σχέσης
μεταξύ κεντρικής διοίκησης και αυτοδιοίκησης με: (α) την πραγματική υλοποίηση
του επιτελικού κεντρικού κράτους που θα ασχολείται αποκλειστικά με τον σχεδιασμό
και την υλοποίηση των δημόσιων πολιτικών και (β) την ουσιαστική αποκέντρωση των
τοπικών υποθέσεων στην αυτοδιοίκηση. Κεντρική διοίκηση και αυτοδιοίκηση πρέπει
να λογοδοτούν σε συστηματική βάση με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία για τις
πολιτικές που εφαρμόζουν (αποφάσεις σκοπιμότητας που δεν μπορούν να ελέγχονται
από άλλα όργανα), ενώ θα πρέπει να υπάρξει ανεξαρτησία αλλά και αυστηρός
έλεγχος της διοίκησης σε ότι αφορά την εφαρμογή των αποφάσεων των αιρετών με
βάση την υφιστάμενη νομοθεσία.
6. Την αναπτυξιακή Στρατηγική: Μέχρι σήμερα η αναπτυξιακή
στρατηγική ήταν ταυτισμένη με την αύξηση του ΑΕΠ σε βραχυχρόνια (ετήσια) βάση
με όποιο μέσο και όχι με βάση τις τρεις διαστάσεις της βιώσιμης ανάπτυξης
(οικονομική αποτελεσματικότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και περιβαλλοντική
διατήρηση και διατήρηση περιβαλλοντικών λειτουργιών) γεγονός που απαιτεί
κατ' αρχή την δόμηση μιας βιώσιμης
ανταγωνιστικής οικονομίας βασισμένης στην αξιοποίηση των συγκριτικών
πλεονεκτημάτων της χώρας και των επιμέρους περιφερειών της, λαμβάνοντας
ταυτόχρονα υπόψη τις ραγδαίες αλλαγές του διεθνούς περιβάλλοντος.
Η δημιουργία και αξιοποίηση νέας γνώσης και εφαρμογής της
(καινοτομία) στην οργάνωση, στη διοίκηση
και στη παραγωγή, στον δημόσιο, τον κοινωνικό και τον ιδιωτικό τομέα, με
ταυτόχρονη αξιοποίηση τόσο της παραγωγικής ιστορίας, των μοναδικών φυσικών και
πολιτιστικών πόρων για τη δημιουργία προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας
και προστιθέμενης αξίας, όσο και του το όλο και περισσότερο εκπαιδευμένου
ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς όπως ο πρωτογενής, ο τουρισμός, ο
πολιτισμός.......αποτελούν μονόδρομο εξωστρέφειας. Αποτελεί ταυτόχρονα
μονόδρομο για αύξηση της απασχόλησης σε υγιή βάση που θα αντιμετωπίζει τόσο τις
παθογένειες του παρελθόντος (υπερτροφικός αλλά αναποτελεσματικός δημόσιος τομέας
και πληθώρα παρασιτικών επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα) όσο και την σημερινή
απαράδεκτη κατάσταση της ανεργίας και της έλλειψης προοπτικών που οδηγεί τα
καλύτερα μυαλά και πάλι (μετά από μισό αιώνα) εκτός χώρας.
Τα παραπάνω απαιτούν πλήρη αναδιάρθρωση των διαδικασιών και
των μηχανισμών σχεδιασμού καθιερώνοντας ένα ενιαίο σχέδιο ανεξαρτήτως της
προέλευσης της χρηματοδότησης που θα επιδιώκει τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας
μέσω της διαρκούς βελτίωσης της ελκυστικότητας της για εγκατάσταση ανθρώπων και
δραστηριοτήτων λαμβάνοντας υπόψη τη φέρουσα ικανότητα της.
7. Την Κοινωνική Πολιτική: Με ανάλογο τρόπο θα πρέπει να
ανασχεδιαστεί και η κοινωνική πολιτική θέτοντας ως στόχο την στήριξη των ατόμων
που έχουν πραγματική ανάγκη για να μην βρεθούν σε κοινωνική απομόνωση ή να
βγουν από αυτή, μέσα από διαρκή εκπαίδευση και επανένταξη σε ενεργό δράση,
παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε άτομα που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις
καθημερινές ανάγκες και γενικά υλοποιώντας δράσεις που θα επιτρέψουν τη μείωση
της ψαλίδας του δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης μεταξύ των διαφόρων ομάδων
πληθυσμού και του απόλυτου αριθμού των ατόμων που βρίσκονται σε κατάσταση
φτώχειας.
Ο σχεδιασμός της κοινωνικής πολιτικής πρέπει να ακολουθήσει
τα βήματα της δημόσιας πολιτικής που αναφέρθηκαν προηγούμενα με αντικειμενικά
και διαρκώς αξιολογούμενα κριτήρια.
Οι παραπάνω θέσεις μου εκφράζονται και σήμερα καλύτερα από
τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ενώ η συνεργασία με τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ πιστεύω ότι θα
δώσει μια περισσότερο λειτουργική ενσωμάτωση των θεμάτων περιβάλλοντος με
εκείνων της ανάπτυξης μέσα από την έννοια της "Βιώσιμης Ανάπτυξης",
θεμάτων που διακονώ στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Για τους λόγους αυτούς σας καλώ:
- να γυρίσετε τη πλάτη σε λαϊκισμούς και φοβικά συνθήματα
που εκπέμπονται από αυτούς που κυβέρνησαν τη χώρα και με τις πράξεις και
παραλείψεις τους την έφεραν στη σημερινή κατάσταση
- να αγνοήσετε τη πόλωση που δημιουργείται τεχνητά από το
δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ
- να μην παρασυρθείτε από επικοινωνιακά συνθήματα χωρίς περιεχόμενο
- να δώσετε τη ψήφο σας στο σχήμα "ΠΡΑΣΙΝΟΙ -
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ώστε να υπάρξει μια ουσιαστικά διαφορετική
προοδευτική φιλευρωπαϊκή φωνή στο Κοινοβούλιο.
Γιάννης Σπιλάνης
Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
ΥΓ. Αναλυτικότερα τις θέσεις μου για τα θέματα γενικής
πολιτικής, της περιφερειακής ανάπτυξης με έμφαση στην ανάπτυξη των νησιών, της
τουριστικής ανάπτυξης κλπ μπορείτε να βρείτε εκτός από τη παρούσα σελίδα, στο
facebook στη σελίδα μου ως υποψήφιου
Περιφερειάρχη Β.Αιγαίου, στη σελίδα του συνδυασμού ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ
και στη διεύθυνση www.ioannispilanis.blogspot.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου