Νομοθετική προστασία και κανόνες χρήσης των δημόσιων χώρων

Το απαράμιλλο φυσικό και δομημένο περιβάλλον των νησιών μας μαζί με τα πολιτιστικά μνημεία αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα τους για ανάπτυξη, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν συνθήκες ποιότητας ζωής για τους κατοίκους. Κατά συνέπεια η Πολιτεία έχει την υποχρέωση να διαφυλάξει αυτά τα δημόσια αγαθά, τους δημόσιους χώρους κάθε μορφής -όπως είναι κυρίως οι παράκτιες ζώνες αλλά και τα οικιστικά σύνολα που δέχονται πολλές πιέσεις από επιχειρήσεις και μεμονωμένους πολίτες – για κοινή χρήση και ισότιμη πρόσβαση όλων, τόσο σήμερα όσο και για τις επόμενες γενεές βάζοντας τους κανόνες προστασίας και ανάδειξης τους. Τα πρόσφατα νομοθετήματα αλλά και όσα έρχονται για ψήφιση (πχ. περί οριοθέτησης του αιγιαλού) φαίνεται να υποκύπτουν στην «νέα» αναπτυξιακή στρατηγική που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνη που μας έφερε στη κρίση (εσωστρεφή, βασισμένη στις κατασκευές).

 

Καθημερινά διαπιστώνουμε την ολιγωρία του κράτους να παίξει σωστά  και έγκαιρα το ρόλο του, ενώ συχνά η αδιαφορία  του αλλά και η μικροπολιτική λειτουργία του έχει οδηγήσει σε κατάργηση κάθε έννοιας νομιμότητας και κράτους δικαίου: νομοθετήματα που επιτρέπουν την όποια χρήση, ανοχή σε αυθαίρετες χρήσεις και παράνομες κατασκευές με οδυνηρά αποτελέσματα (πχ. θανατηφόρο ατύχημα στο λουναπάρκ Αλίμου), καταπατήσεις δημόσιων χώρων κυρίως παραλιών και πεζοδρομίων, υποβαθμίσεις διατηρητέων οικισμών και περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλους, υπερβολικό θόρυβο κλπ, περιοχές που πολλές φορές έχουν αναπλαστεί με δημόσιο χρήμα, να υποβαθμίζονται αυθαίρετα χωρίς να υπάρχει αντίδραση από τα όργανα εκείνα που έχουν την ευθύνη διαφύλαξης της νομιμότητας (αστυνομικές και λιμενικές αρχές, αυτοδιοίκηση, δημόσιες υπηρεσίες).

Συχνά έρχονται στο φως της δημοσιότητας αντιπαραθέσεις (σφοδρές ορισμένες φορές) μεταξύ κατοίκων ή μεταξύ κατοίκων και επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται σε περιοχές με αντεγκλήσεις ή και καταγγελίες για αυθαιρεσίες, μικρές ή μεγάλες, αναστρέψιμες ή μη. 

Πράξεις που γίνονται με στόχο το πρόσκαιρο κέρδος (αρπαχτή),επηρεάζουν αρνητικά και μακροχρόνια την επιχειρηματικότητα και την ποιότητα ζωής του συνόλου όπως διαπιστώνουμε σε πολλές τουριστικές περιοχές της χώρας όπως Ρόδο, Κέρκυρα, Κρήτη, Ζάκυνθο κλπ όπου ζώνες ολόκληρες έχουν υποβαθμιστεί και παραδοθεί στην εγκατάλειψη από τουρίστες και κατοίκους προκαλώντας εκτός των άλλων και τεράστιες υλικές ζημιές αφού απαξιώνονται περιουσίες, δικαίων και αδίκων.

Αυτές οι πρακτικές έχουν οδηγήσει τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο και σε ηθική παρακμή αφού κράτος δικαίου δεν υπάρχει και η εφαρμογή των νόμων γίνεται κατά περίπτωση. Ομως πρέπει να δώσουμε ένα τέλος σ'αυτή τη κατάσταση, απαιτώντας ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

Η κρίση δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα:

-  για τη κατεδάφιση της νομοθεσίας για περιβαλλοντική προστασία σε αντίθεση

- για τη διατήρηση της διαφθοράς, της αδιαφάνειας, του λαϊκισμού και της μικροπολιτικής συναλλαγής με κάθε είδους συμφέροντα, μικρά και μεγάλα.

Αρχές του Συνδυασμού ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ αποτελούν μεταξύ άλλων:

-       η λειτουργία του κράτους δικαίου και των θεσμών, η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα στη λειτουργία κράτους και αυτοδιοίκησης.

-   η αλλαγή της αναπτυξιακής στρατηγικής με έμφαση στη ποιότητα των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας με αξιοποίηση των τοπικών πόρων και ανθρωπινου δυναμικού.

Με βάση τα παραπάνω ζητάμε:

-   από το κράτος να σέβεται το Εθνικό Σύνταγμα και τους ευρωπαϊκούς νόμους σε ότι αφορά τη προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη

-   από το κράτος να τηρεί τους νόμους και τους κανόνες λειτουργίας που το ίδιο θέτει για τη μακροχρόνια προστασία του δημόσιου συμφέροντος.

-   από τους πολίτες των νησιών - ανεξάρτητα από την ιδιότητα τους - και τους εκπροσώπους τους στην αυτοδιοίκηση να απαιτούν τη τήρηση της νομιμότητας, της ισονομίας και εξασφάλισης της ελεύθερης πρόσβασης.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΙΛΑΝΗΣ

Επ. Καηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

Υποψήφιος Περιφερειάρχης

Συνδυασμός ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ