ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ: ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Την ώρα που οι χρηματοδοτήσεις για επενδυτικές δράσεις στη Περιφέρεια δίνονται με το σταγονόμετρο και μετά από πολλά «παρακάλια» σε κυβερνητικούς παράγοντες (πχ. επενδύσεις Leader, σχέδια βελτίωσης, ενίσχυση επιχειρήσεων, χρηματοδοτήσεις αποκατάστασης ζημιών σεισμού Σάμου κλπ), οι κρατικές χρηματοδοτήσεις για τη κατασκευή των νέων κέντρων μακράς παραμονής, για διορισμούς και κάθε είδους δαπάνες για τη διαχείριση του προσφυγικού αφθονούν με τη προοπτική να γίνουν μόνιμη π(λ)ηγή πλούτου.

Τα ερωτήματα που βάζουν πλέον ανοιχτά οι πολίτες είναι:

• Η Κυβέρνηση και οι αυτοδιοικητικοί της εκπρόσωποι έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν το προσφυγικό για να καλύψουν την αδυναμία τους για την όποια πραγματική αναπτυξιακή παρέμβαση στο Β.Αιγαίο συνολικά;
• Θα συνεχίζουν να ρίχνουν εκατομμύρια για να φράξουν στόματα μέσα από διορισμούς (έχουν ήδη γίνει πολλοί) και να γεμίσουν τσέπες ημετέρων μέσα από εργολαβίες και υπεργολαβίες διαφόρων ειδών (κατασκευές, σίτιση, φύλαξη κλπ) αλλά όχι στη πραγματική οικονομία;
• Από τη λογική των «στρατοπέδων» της δεκαετίας του 50, θα περάσουμε τον 21^ο αιώνα στη λογική των φυλακών των ανεπιθύμητων;

Για όποιους παρακολουθούν τη πορεία της οικονομίας των νησιών τις τελευταίες δεκαετίες, διαπιστώνουν ότι υπάρχει σοβαρή συρρίκνωση των παραγωγικών τομέων (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, μεταποίηση, τουρισμός) με αποτέλεσμα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της ΠΒΑ να μειώνεται, η απόσταση από τις άλλες περιφέρειες της χώρας να αυξάνεται και το εισόδημα των νησιωτών να στηρίζεται όλο και περισσότερο σε κρατικές δαπάνες. Ταυτόχρονα οι αναπτυξιακές προοπτικές είναι μηδενικές αφού η ΠΒΑ είναι η τελευταία περιφέρεια της Ευρώπης σε ότι αφορά τον δείκτη ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Όσοι παρακολουθούν τις δημογραφικές εξελίξεις βλέπουν τις αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ των ‘’ξερόβραχων’’ του Ν.Αιγαίου που αυξάνουν τον πληθυσμό τους σε αντίθεση με τα ‘’πλούσια’’ νησιά του βορά που συρρικνώνονται πληθυσμιακά.

Αυτό οφείλεται στην ανυπαρξία  ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου για τα νησιά μας διαχρονικά, μιας και κάτι τέτοιο δεν ήταν στις προτεραιότητες όσων διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου. Τις ίδιες προτεραιότητες φαίνεται ότι βάζουν μπροστά και σήμερα: αντί να φροντίσουν στην αξιοποίηση των μοναδικών πόρων των νησιών, των μοναδικών προϊόντων τους, τα παγκοσμίως γνωστά ιστορικά πρόσωπα (Πυθαγόρας,  Ίκαρος,  Σαπφώ,  Όμηρος κ.ά),τα μοναδικά παγκόσμια μνημεία, επιλέγουν να φτιάξουν 3 τεράστια κέντρα συγκέντρωσης και μακράς παραμονής προσφύγων που θα σημαδέψουν για πάντα τα νησιά μας. Αντί να καταρτίσουν νέους και νέες ώστε να δημιουργήσουν νέο πλούτο στα νησιά μέσα από παραγωγικές επενδύσεις ή στελεχώνοντας τις υπηρεσίες υγείας, παιδείας και διοίκησης, επέλεξαν να εκπαιδεύσουν και να διορίσουν συνοριοφύλακες.

Αφού πρώτα στόχευσαν στην αγανάκτηση και στο φόβο των κατοίκων αφήνοντας να δημιουργηθούν ασφυκτικές συνθήκες με τη συγκέντρωση πάνω από 45.000 προσφύγων και μεταναστών στα νησιά μας,  στη συνέχεια επέλεξαν να μας «απαλλάξουν» από αυτούς βάζοντας τους σε περιοχές που επιλέχθηκαν με κριτήρια χωροθέτησης στάβλων και χωματερών. Κριτήρια που θεσπίστηκαν για να μην βλέπουμε και να μην μυρίζουμε ότι μας ενοχλεί. Έτσι βάζοντας χιλιάδες ψυχές σαν σκουπίδια κάτω από το χαλί, πιστεύουν ότι θα έχουν και το ξενοφοβικό -ακροδεξιό ακροατήριο χορτάτο και μέσα στο εκλογικό μαντρί, αλλά και τη χρηματοδοτική πίτα της Ευρώπης γερή για να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος που χτίζουν εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό προσπαθούν να πείσουν την ΕΕ ότι έχουν τη συγκατάθεση των κατοίκων των νησιών ώστε να δώσει το πράσινο φως για τη χρηματοδότηση των «επενδύσεων».

Όμως οι τοπικές κοινωνίες, συνεχίζουν να αντιστέκονται και να αντιδρούν στις κυβερνητικές αποφάσεις αλλά και σε όσους αυτοδιοικητικούς τις υπηρετούν. Παρά τις πιέσεις ,ακόμα και με τα περσινά ΜΑΤ, παρά τον φόβο για την οικονομική τους επιβίωση, παρά την πίεση από τον εγκλεισμό στον οποίο έχει οδηγήσει η πανδημία και οι κυβερνητικοί χειρισμοί που αφήνουν χωρίς προστασία τις μικρές επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους τους, αλλά και κάθε μορφής επαγγελματία.

Γιατί οι πολίτες καταλαβαίνουν ότι αυτές οι φυλακές δεν δίνουν αναπτυξιακή προοπτική, δεν ανοίγουν παράθυρο στο μέλλον. Αντίθετα το κλείνουν, αφού θα τα νησιά θα έχουν σταμπαριστεί για απροσδιόριστα μεγάλο χρονικό διάστημα, έχοντας ως brand name ότι είναι οι μεγαλύτερες φυλακές της Ευρώπης. Ποιος αλήθεια θα έρχεται να αναζητήσει νέες εμπειρίες στο νησί του Πυθαγόρα με τις 5000 φυλακισμένους στου Ζερβού ή θα αναζητά το ούζο ή το λάδι της Λέσβου που θα της θυμίζει τη χωματερή των 5000 ψυχών; Ξέρουν επίσης ότι η δημιουργία «γκέτο» δεν έφερε θετικά αποτελέσματα πουθενά όπου δημιουργήθηκαν, παρά εισοδήματα για λίγους και εκλεκτούς, και ότι κάθε εξέγερση φυλακισμένων θα την πληρώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοι και όχι αυτοί που την προκάλεσαν.

Οι πολίτες των νησιών απορρίπτουμε και καταδικάζουμε τη δημιουργία  μόνιμων φυλακών στα νησιά μας. Οι προσωρινές δομές που υπάρχουν να συνεχίσουν να λειτουργούν με ανθρώπινες συνθήκες ως κέντρα διαχείρισης όσων φτάνουν και όχι ως κέντρα παραμονής. Η αποσυμφόρηση που η Κυβέρνηση υπόσχεται κάθε λίγο και λιγάκι αλλά δεν την υλοποιεί, παρά τις μηδενικές ροές εξ αιτίας της πανδημίας, των αποτροπών και των επαναπροωθήσεων, πρέπει να υλοποιηθεί τώρα ώστε να πάψουν να υπάρχουν οι δομές της ντροπής στο Μαυροβούνι, στο Βαθύ, στη Βιάλ.

Η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ζητά από όλους τους αυτοδιοικητικούς να απαιτήσουν να υλοποιηθούν όσα υποσχέθηκαν προεκλογικά στους πολίτες: αποσυμφόρηση των νησιών και αναπτυξιακό σχεδιασμό. Η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ζητά από όλους τους αυτοδιοικητικούς, από την επιχειρηματική κοινότητα, από την επιστημονική κοινότητα, από τη κοινωνία των πολιτών και ειδικά τους νέους να καθίσουμε γύρω από το τραπέζι για να σχεδιάσουμε με όραμα το αύριο των νησιών μας και να ζητήσουμε να πάρουμε το μερίδιο των χρηματοδοτήσεων που μας αναλογεί όχι για να χτίσουμε φυλακές, αλλά το μέλλον μας .

Όποιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν γιατί έχουν άλλες βλέψεις και άλλες δεσμεύσεις, σύντομα θα διαπιστώσουν ότι θα τους απομονώσει η ίδια η κοινωνία.