Ψηφίζουμε πρόσωπα ή πολιτικές;

Ψηφίζουμε πρόσωπα ή πολιτικές;

Παρά την προσπάθεια που κάνουν ορισμένα κόμματα και πολιτικοί να δείξουν ένα "άλλο" πρόσωπο -ειδικά στη προεκλογική περίοδο- τα έργα και οι εκούσιες "παραλήψεις" τους δείχνουν τι πραγματικά πρεσβεύουν. Μιλάνε για φιλολαϊκά μέτρα αλλά βλέπεις ποιά φορολογική πολιτική ψηφίζουν, μιλάνε για ανάπτυξη αλλά βλέπεις τι τροπολογίες περνάνε νύχτα, μιλάνε για περιβάλλον και διαβάζεις ποιές αποφάσεις παίρνουν για τα μεταλλαγμένα, για τη προστασία των δασών, των παραλιών. Εχουν μάθει να επιβιώνουν εξυπηρετώντας τα μεγάλα συμφέροντα για να τους στηρίζουν και τους χρηματοδοτούν και τα "μικρο-μεσαία" συμφέροντα για να τους ψηφίζουν. Η έννοια ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ δεν υπάρχει γι'αυτούς. Ας το δουν οι ψηφοφόροι που "διαμαρτύρονται" ή "φοβούνται" και ας κρίνουν που θα πρέπει να δώσουν την ψήφο τους ώστε να υπάρξει πραγματική αλλαγή.

Οι εκλογές αποτελούν πάντα την ευκαιρία για να «δείξουν οι υποψήφιοι το ενδιαφέρον τους» όχι απλά για τα τοπικά προβλήματα, αλλά και για τα προσωπικά προβλήματα. Αυτό εξυπηρετούν οι επισκέψεις στα χωριά, στα καφενεία, στις «κοπές πίτας», στις εκδηλώσεις. Τότε θυμούνται:

- τα προβλήματα στη λειτουργία των σχολείων, των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας που όμως δημιούργησαν οι περικοπές των προϋπολογισμών που οι ίδιοι ψήφισαν,

- τα προβλήματα της ανεργίας εξ αιτίας του κλεισίματος ακόμη και υγιών εξαγωγικών επιχειρήσεων που δημιουργεί η πολιτική ύφεσης και της τραπεζικής χρηματοδότησης που υπηρετούν με ευλάβεια,

- τα προβλήματα ανεπάρκειας εισοδήματος αφού οι ίδιοι φρόντισαν να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις και να περικόψουν τις συντάξεις,

- τα προβλήματα στις συγκοινωνίες που δημιουργούν οι περικοπές των προϋπολογισμών για τις άγονες που ψηφίζουν,

- τα προβλήματα στο εισόδημα των αγροτών  αφού δεν φρόντισαν να στρέψουν τους παραγωγούς σε ανταγωνιστικά προϊόντα αλλά τους κρατούσαν δέσμιους των (νόμιμων και παράνομων) επιδοτήσεων ενώ ήξεραν ότι θα περικοπούν αργά ή γρήγορα,

- τα προβλήματα στην αγορά αφού φρόντισαν να αυξήσουν τον ΦΠΑ και όχι να περιορίσουν την φοροδιαφυγή και πολλά άλλα. 

Και συνεχίζουν να τάζουν σε προσωπικό ή συντεχνιακό επίπεδο για να δημιουργήσουν ή να συντηρήσουν πελατειακές σχέσεις. Και πομπωδώς αναγγέλλουν ότι βρήκαν χρήματα για να φτιαχτεί ο τάδε δρόμος ή το τάδε λιμάνι, παρεμβαίνουν δήθεν για να λύσουν το πρόβλημα της περικοπής των αγροτικών επιδοτήσεων ενώ ξέρουν ότι η παρέμβαση θα έχει περιορισμένο αποτέλεσμα σε έκταση και χρόνο, τάζουν θέσεις κοινωνικής εργασίας ενώ είναι 5μηνες και με 400€ και άλλα πολλά παρόμοια όπως διαβάζουμε όλοι καθημερινά στις τοπικές εφημερίδες.

Οι πελατειακές σχέσεις σε υψηλό και χαμηλό επίπεδο αποτελούν την κακοδαιμονία της χώρας αφού αποτελούν το κύριο εμπόδιο στη λειτουργία των θεσμών. Και για να γίνω σαφέστερος με κάποια από τα πολλά παραδείγματα:

-          δεν θέλουν να λειτουργεί σωστά ο δήμος και να εξυπηρετείται ο πολίτης, αλλά να προστρέχει ο πολίτης στο όποιο πολιτικό πρόσωπο (δημοτικό σύμβουλο, δήμαρχο, βουλευτή, υπουργό) ώστε να λύσει το πρόβλημα που θα έπρεπε να το λύσει χωρίς παρέμβαση η υπηρεσία

-          δεν θέλουν να έχει επαρκή χρηματοδότηση ο Δήμος και η Περιφέρεια για να παρεμβαίνουν οι «ισχυροί διαμεσολαβητές» να βρουν χρηματοδότηση για τον Ταρλά, για το Νοσοκομείο, για την αποπληρωμή των χρεών της αυτοδιοίκησης, να ρυθμίσουν τη παραχώρηση του Σάρλιτζα, να δημιουργήσουν παράτημα του ΟΓΑ, για, για για….

-          δεν ολοκληρώνουν το χωροταξικό σχέδιο, το κτηματολόγιο και τα πολεοδομικά σχέδια για να υπάρχει η δυνατότητα «πολιτικών» παρεμβάσεων στο σύστημα αδειοδότησης - νομιμοποίησης επιχειρήσεων και σπιτιών με εκατοντάδες «πολιτικούς ομήρους».

Τα κόμματα και τα πρόσωπα εξουσίας δεν θέλουν να ασκήσουν το πραγματικό τους ρόλο που είναι η άσκηση εθνικής πολιτικής και η ισχυροποίηση των θεσμών γιατί τότε ο προσωπικός τους ρόλος εξασθενίζει. Όταν ισχυροποιούνται οι θεσμοί, «εξασθενίζουν» τα πρόσωπα και η διαπλοκή, όταν ασκείται πολιτική για το δημόσιο συμφέρον αναγκαστικά εξοστρακίζεται η μικρο-πολιτική και η συναλλαγή.

Ολοι γνωρίζουμε ότι, παρά τα μεγάλα λόγια, με αυτόν τον τρόπο λειτουργίας κομμάτων και πολιτικών δεν λύθηκε κανένα από τα μεγάλα προβλήματα:

-          η γεωργία στενάζει από τις χαμηλές τιμές και τη περικοπή των επιδοτήσεων, ενώ θα έπρεπε τα ποιοτικά προϊόντα να έχουν βρει αγορές εξασφαλίζοντας ικανοποιητικά εισοδήματα στους παραγωγούς και τους μεταποιητές. Πόσα κροκοδείλια δάκρυα δεν χύθηκαν για το Κέντρο Γεωργικής Ερευνας που θα έπρεπε να είναι το κέντρο καινοτομίας για τη νησιωτική αγροτική παραγωγή;

-          ο τουρισμός δεν αναπτύσσεται γιατί αντί να υπάρξει σχέδιο για την ανάδειξη των τοπικών πλεονεκτημάτων (ιαματικά, φύση, Γεωπάρκο, αρχιτεκτονική, τέχνες κλπ) με σχέδιο όπως έχει πολλές φορές προταθεί, για χρόνια προϋπολογισμοί εκατομμυρίων φαγώθηκαν μεταξύ ημετέρων σε μεγάλες αποστολές και πολυτελείς εκδόσεις.

-          η απασχόληση και η κατάρτιση δεν στηρίχθηκε αφού οι αντίστοιχες δομές των Δήμων, της Νομαρχίας και της Περιφέρειας «δούλεψαν» για να βρουν χαρτζιλίκι σε ημετέρους

-          οι απαραίτητες για την ανάπτυξη και τη ποιότητα ζωής υποδομές δεν ολοκληρώνονται αφού κατασκευάζονται υπερτιμολογημένα έργα με μόνη σκοπιμότητα τα εργολαβικά συμφέροντα

-          η νησιωτική πολιτική δεν εκπονείται αν και υπάρχει συνταγματική επιταγή και νομοθετικό πλαίσιο και δεν αξιοποιούνται οι ευκαιρίες που υπάρχουν. Στη θέση της έλλειψης αυτής με προσωπικές παρεμβάσεις «λύνονται» προβλήματα στην ακτοπλοϊα, στην υγεία, στην εφορία κλπ

Όμως αυτή η παθογένεια έχει τις ίδιες συνέπειες: αντί να ασκούνται πολιτικές υπέρ του τόπου, να ασκούνται πολιτικές για να φανούν τα πρόσωπα. Αντι να λειτουργούν οι θεσμοί, λειτουργούν οι πελατειακές σχέσεις. Και τα προβλήματα να παραμένουν άλυτα φέρνοντας κρίση.

Τώρα που φτάσαμε πλέον στη χρεωκοπία δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία ότι δεν ξέραμε. Οχι στα πρόσωπα και στα κόμματα που συνεχίζουν το πελατειακό παιχνίδι της μεγάλης και μικρής διαπλοκής, αυτό που μας έφερε στη κρίση. Δεν μπορούν να αλλάξουν τρόπο λειτουργίας. Καλούμε τους ψηφοφόρους να λειτουργήσουν ως πολίτες, μακριά από τα εφήμερα μικρο-συμφέροντα. Ας δούμε όλοι μαζί το μεγάλο, το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, με ισχυρούς θεσμούς και σωστά σχεδιασμένες πολιτικές.

Στη νέα προοδευτική διακυβέρνηση που διαφαίνεται να προκύπτει από τις εκλογές, για τις βαθιές τομές που είναι απαραίτητες στους θεσμούς και στην οικονομία, για σταθερή πορεία στην Ευρώπη μέσα από διαπραγμάτευση, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αποτελούμε με βάση τις προτάσεις μας την αναγκαία συνθήκη, ώστε αυτή η διακυβέρνηση να είναι μακρόπνοη και αποτελεσματική και όχι μια αριστερή παρένθεση.

Γιάννης Σπιλάνης

Υποψήφιος Βουλευτής Λέσβου με το συνδυασμό ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

Περιφερειακός Σύμβουλος Β.Αιγαίου με το ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ

Τ. Γεν. Γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής

www.ioannispilanis.blogspot.gr

21/01/2015

Τιμές πετρελαίου και εισιτήρια ακτοπλοϊας

ΤΙΜΕΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΑΚΤΟΠΛΟΪΑΣ

Αν και η τιμή του πετρελαίου -που με βάση τις αναλύσεις των εταιρειών και των ειδικών αποτελούσε πάνω από το 60% του λειτουργικού κόστους των πλοίων της ακτοπλοϊας- έχει μειωθεί περίπου στο 50% μέσα σε μερικούς μήνες, επικρατεί σιγή ιχθύος για τις τιμές των εισιτηρίων. Απλώς σταμάτησαν οι γκρίνιες των εταιρειών και οι δικαιολογίες του κ. Βαρβιτσιώτη. Αλλωστε στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει οι ιδιωτικές εταιρείες και κράτος να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο ώστε να ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη (πληρώνοντας ελάχιστους φόρους με το σύστημα φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής που επικρατεί) και να κοινωνικοποιούνται τις ζημιές μετακυλώντας τις μέσω των ζημιών των τραπεζών στο κοινωνικό σύνολο, σε μη καταβολή μισθών, σε μη καταβολή λιμενικών τελών, σε μη απόδοση ΦΠΑ κλπ. Αλήθεια όταν πριν το 2009 οι εταιρείες έκαναν τεράστια κέρδη και απόσβεναν τα νέα πλοία μέσα σε 5-6 χρόνια. πιο ήταν το «δικό μας μερτικό»;

Με την ευκαιρία να ρωτήσουμε με βάση ποιά τιμή πετρελαίου υπολογίστηκε το μίσθωμα της άγονης γραμμής του Ανατολικού Αιγαίου που έχει ανατεθεί ενώ παράλληλα έχει προκηρυχθεί ο σχετικός διαγωνισμός; Υπάρχει ρήτρα για μείωση του τιμήματος όταν μειώνεται η τιμή του καυσίμου ή ισχύει το «ότι ανεβαίνει δεν κατεβαίνει;»

Η μείωση των τιμών των καυσίμων χωρίς αντίστοιχη μείωση των εισιτηρίων αεροπλάνων και πλοίων καθιστά ακόμη λιγότερο ελκυστικά τα νησιά σε σχέση με την ηπειρωτική χώρα αφού αυξάνει τη ψαλίδα των τιμών για ισοδύναμες μετακινήσεις σε στεριά και θάλασσα. «Ευτυχώς» που υπάρχουν και τα συνεχώς αυξανόμενα διόδια στους αυτοκινητοδρόμους που ισορροπούν σε ένα βαθμό τη κατάσταση.  

Προβλέπεται η ρήτρα μείωσης της επιδότησης όταν μειώνεται το λειτουργικό κόστος; Πότε άραγε θα εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή νομοθεσία για έλεγχο του κόστους των παρεχόμενων υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος όπου προβλέπεται να ελέγχονται τα οικονομικά τους και να λειτουργούν με ένα λογικό κέρδος;

Η πρόταση μας είναι ξεκάθαρη. Η λειτουργία των υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος, όπως η ακτοπλοϊα και η χρέωση τους πρέπει:

- να είναι διαφανής,

- να γίνεται διαρκής έλεγχος της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και

- το σύστημα λήψης αποφάσεων να βασίζεται στις ανάγκες των χρηστών (κατοίκων και επιχειρήσεων).

Τέλος, εντύπωση προκαλεί ότι το πολιτικά κόμματα και οι φορείς των νησιών παραμένουν σιωπηλοί σ’αυτές τις εξελίξεις. Η έλλειψη ρεαλιστικών προτάσεων πολιτικής ήταν πάντα μια αδυναμία.

Εμείς έχουμε προτάσεις και τις βάζουμε στον διάλογο.

Γιάννης Σπιλάνης

Υποψήφιος Βουλευτής Λέσβου με τον συνδυασμό «ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

Περιφερειακός Σύμβουλος Β.Αιγαίου με τον συνδυασμό ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ

Τ. Γενικός Γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής

www.ioannispilanis.blogspot.gr

Ευρώπη δεν είναι μόνο το ευρώ

Ευρώπη δεν είναι μόνο το ευρώ

Τα γεγονότα της Γαλλίας ήρθαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο να μας υπενθυμίσουν ότι πέρα από την οικονομική κρίση, τα ελλείμματα και το ευρώ, η Ευρώπη υπάρχει γιατί την ενώνουν πολύ σημαντικά πράγματα: η δημοκρατία (για την οποία υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε οι γεννήτορες της), ο κοινός πολιτισμός (για τον οποίο υπερηφανευόμαστε -ειδικά στο Αιγαίο- ότι είμαστε  η κοιτίδα του), η αλληλεγγύη, η ελευθερία του λόγου, το κοινωνικό κράτος και άλλα πολλά.

Τα γεγονότα της Γαλλίας ήρθαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο να μας θυμίσουν ότι η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης πριν από 64 χρόνια έγινε εφικτή -παρά τις πολλές επιφυλάξεις και αντιρρήσεις- για να προστατέψει και να ενισχύσει την ελευθερία, τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, το κοινωνικό κράτος κόντρα σε πολέμους, δικτατορίες, οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που μάστιζαν και μαστίζουν ακόμη και σήμερα τον πλανήτη.

Τα γεγονότα της Γαλλίας ήρθαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο να μας θυμίσουν ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι δεδομένα για πολλούς λόγους που έχουν να κάνουν με την υποχώρηση του ρόλου της Ευρώπης κυρίως στους τομείς των αξιών, των αρχών και των ιδεών, υποκύπτοντας στη παντοκρατορία των αγορών και του ατομικού πλουτισμού, στην επικράτηση του εγώ έναντι του εμείς.

Η Ανανεωτική Αριστερά, από την αρχή της συζήτησης για την ένταξη της χώρας στην Ευρώπη (με τη σύνδεση της στην ΕΟΚ τη δεκαετία του 60 και την ενσωμάτωση της τη δεκαετία του 70) είχε τοποθετηθεί ξεκάθαρα υπέρ, χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Πίστευε ότι μακροπρόθεσμα, η Ελλάδα είχε να κερδίσει αν ξανασυνδεόταν με τις «ρίζες» της που είχαν ήδη δώσει άνθη και καρπούς. Είχε λοιδορηθεί πολλαπλά και είχε κατηγορηθεί για δεξιά στροφή. Η Ανανεωτική Αριστερά πίστευε και πιστεύει στην ενισχυμένη Ευρώπη που δεν θα είναι απλά μια ελεύθερη αγορά, αλλά ένας τόπος ουσιαστικής και πολλαπλής συνεργασίας και αλληλεγγύης όπως συμβαίνει στο εσωτερικό των εθνικών κρατών.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ από το 2010 έχει τονίσει ότι είναι μη διαπραγματεύσιμη η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Με αυτό το στόχο μπήκε στη κυβέρνηση ειδικού σκοπού το 2012 γιατί η προοπτική αυτή κινδύνευε από τις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που είχαν φέρει τη χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας εξ αιτίας της πελατειακής δημοσιονομικής τους πολιτικής (σπατάλη και διαπλοκή στις δαπάνες, διάτρητο φορολογικό σύστημα, μεγάλης κλίμακας φοροαπαλλαγές και εισφοροδιαφυγές σε ημετέρους κλπ) αλλά και της έλλειψης αναπτυξιακής στρατηγικής με αποτέλεσμα σταδιακά η οικονομία να γίνει μη ανταγωνιστική ακόμη και σε προνομιακούς τομείς όπως ο τουρισμός και η γεωργία. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ κατηγορήθηκε για δεκανίκι του συστήματος.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν ήθελε να βάλει σε κίνδυνο όσα έχουν κατακτηθεί μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και για το λόγο αυτό πρότασσε:

- τη διαπραγμάτευση του χρέους και του μνημονίου με θέσεις και επιχειρήματα από τις μονομερείς ενέργειες που οδηγούν σε ρήξη,

- τις διαρθρωτικές αλλαγές που αλλάζουν τη λειτουργία του κράτους από τις οριζόντιες τυφλές περικοπές που το διαλύουν εξυπηρετώντας καθαρά ιδεολογικούς στόχους παράδοσης των πάντων στον ιδιωτικό τομέα,

- την αλλαγή της αναπτυξιακής στρατηγικής από το ευκαιριακό ξεπούλημα των του εθνικού πλούτου,

- την δημόσια λογοδοσία και την αξιολόγηση των θεσμών, των δομών του κράτους και των δημόσιων λειτουργών κόντρα σε αυθαίρετα λουκέτα και άκριτες απολύσεις

- την ενδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών μέσα από την εκπαίδευση, την έρευνα και την καινοτομία κόντρα στο κυνήγι των επιδοτήσεων πάνω και κάτω από το τραπέζι

- την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος μπροστά στις μπολντόζες της «ανάπτυξης» της οικοδομής και των υπερτιμολογημένων μεγάλων έργων χωρίς σκοπιμότητα και αποτελέσματα,

- τη προστασία της εργασίας με τη τήρηση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας κόντρα στην υιοθέτηση του αδιέξοδου πρότυπου της φτηνής εργασίας,   

- την προστασία των δικαιωμάτων των μεταναστών με τη παροχή ιθαγένειας μπροστά σε λογικές «εθνικής καθαρότητας» και πολλά άλλα.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έφυγε από τη τρικομματική κυβέρνηση όταν εξασφάλισε τη παραμονή της χώρας στο ευρώ (υπηρετώντας τη συναίνεση στη πράξη), αλλά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να υποστηρίξει μέσα στη κυβέρνηση αυτή τις αρχές της και τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Αυτό θεωρήθηκε αριστρερίστικη στροφή και πολεμήθηκε από το σύστημα.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστήριξε έγκαιρα ότι θα ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αν αλλάξουν οι ακολουθούμενες πολιτικές. Δεν ψήφισε τελικά γιατί ο όψιμος οπαδός της -λεκτικής και μόνο- συναίνεσης κ.Σαμαράς ήθελε και πάλι λευκή επιταγή για να συνεχίσει μια αποτυχημένη πολιτική ύφεσης με πολλά ακροδεξιά στοιχεία. Μια πολιτική που ενώ «μας κρατάει μέσα στο ευρώ μέσα από συνεχείς δόσεις», στη πράξη μας σπρώχνει έξω από την Ευρώπη: πρώτοι σε μείωση του ΑΕΠ, πρώτοι σε ανεργία ειδικά των νέων, πρώτοι σε μετανάστευση των εκπαιδευμένων, πρώτοι σε πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου, πρώτοι σε καταδίκες για παράβαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, πρώτοι σε διαφθορά, πρώτοι σε καταδίκες παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρώτοι από το τέλος σε καινοτομία και ανταγωνιστικότητα.

Σ’αυτή τη πολιτική η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν συναίνεσε ποτέ. Την πολέμησε μέσα στη κυβέρνηση με περιορισμένα αποτελέσματα. Την πολέμησε μέσα στο Κοινοβούλιο με συγκεκριμένες προτάσεις χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Όμως το σχέδιο των Σαμαρά και Βενιζέλου ήταν διαφορετικό από τα δώσει λύσεις στα προβλήματα. Ηταν η εφαρμογή μιας υφεσιακής πολιτικής που διαλύει οικονομία και κοινωνία αλλά και η διατήρηση τους στην εξουσία πάση θυσία. Η πολιτική αυτή πρέπει να αλλάξει τώρα με αλλαγή πολιτικών συσχετισμών μέσα από εκλογές. Γι’αυτό δεν ψήφισε Πρόεδρο και αυτό θεωρήθηκε ως «ανευθυνότητα» και χτύπημα στην σταθερότητα της χώρας.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, η σημερινή έκφραση της Ανανεωτικής Αριστεράς, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις δυνάμεις του φόβου για πτώχευση και έξοδο από το ευρώ, της ξενοφοβίας, του αυταρχισμού, του λαϊκισμού, της υπεράσπισης των συντεχνιών κάθε είδους (από τους εφοπλιστές και τους κατόχους ΜΜΕ, μέχρι τους ταξιτζίδες και τους επίορκους λειτουργούς του κράτους), έκανε πολλά λάθη στρατηγικής και τιμωρήθηκε στις κάλπες των ευρωεκλογών. Το έχει ξαναζήσει και δεν πτοήθηκε. Όμως δεν έκανε το λάθος να αλλάξει τις αρχές της για εκλογικές σκοπιμότητες και πρόσκαιρα οφέλη. Δεν υπέκυψε στον λαϊκισμό και στην παροχολογία όπως κάνουν ακόμη και σε αυτές τις εκλογές οι αντίπαλοι της, μεγάλοι  και μικροί.

Je suis Charlie, είμαι Ευρωπαϊστής, είμαι Ανανεωτική Αριστερά, ψηφίζω ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Γιάννης Σπιλάνης

Υποψήφιος βουλευτής Λέσβου με τον συνδυασμό «ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

Περιφερειακός Σύμβουλος με το ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ

τ. Γενικός Γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής

Εκλογές 2015 - Γιατί είμαι υποψήφιος

Φίλες και φίλοι,

Οι δισταγμοί για τη συμμετοχή ή όχι στις εκλογές δεν κράτησαν παρά μερικά δευτερόλεπτα μετά τη κατάρρευση της συνεργασίας ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατάρρευση που οφείλεται στην απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ όπως οι υποψήφιοι που θα προέρχονταν από τη ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να υποστηρίζουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και να μην διαφοροποιούνται. Αυτό δεν αποτελεί συνεργασία για προοδευτική διακυβέρνηση αλλά απορρόφηση και επομένως η απαίτηση αυτή δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τη ΔΗΜΑΡ που χρόνια εκφράζει με τις δικές της διακριτές θέσεις συγκεκριμένες αντιρρήσεις για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν αυτές έχουν μεταβληθεί στο χρόνο.

Παρά τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, τη κούραση από την εμπλοκή στις περιφερειακές εκλογές αλλά και την απογοήτευση για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον ευρύτερο πολιτικό χώρο της ανανεωτικής αριστεράς και της πολιτικής γενικότερα, θεωρώ ότι οι λόγοι που με "έσπρωξαν" να έχω ενεργή εμπλοκή στο πολιτικό γίγνεσθαι το 2010 (γιατί δημόσιες παρεμβάσεις στα θέματα του γνωστικού μου αντικειμένου κάνω εδώ και 35 περίπου χρόνια) είναι σήμερα επίκαιροι παρά ποτέ.

Πιό συγκεκριμένα:

1. Τα θέματα της Ευρώπης και του ευρώ. Διαχωρίζω τα δύο θέματα γιατί πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι πολλά περισσότερα από το ευρώ που αφορά τη δημοσιονομική πολιτική ή έστω την οικονομική πολιτική. Η Ευρώπη είναι το κοινό πολιτιστικό μας υπόβαθρο, είναι οι αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης, της φιλίας, της ανοχής προς το διαφορετικό, της προστασίας του περιβάλλοντος. Αρχές που σήμερα κινδυνεύουν γιατί το εργαλείο (ευρώ) που θα έπρεπε να βάλει τα θεμέλια της ενοποίησης έχει μετατραπεί σε βόμβα στα θεμέλια αυτά, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτες ευροφοβικές δυνάμεις. Θέλω τη χώρα μου στην Ευρώπη που ονειρευτήκαμε και θα πρέπει να παλέψουμε γι'αυτό με τις άλλες δυνάμεις που έχουν τους ίδιους στόχους κόντρα σε όσους επιβουλεύονται το κοινό μας μέλλον βάζοντας άλλες προτεραιότητες.

2. Τη βιώσιμη αναδιάρθρωση των δημοσιονομικών μεγεθών: η Ελλάδα οφείλει, σε συνδυασμό με την παραπάνω ευρωπαϊκή παρέμβαση, να αποκτήσει ένα σταθερό, δίκαιο, διάφανο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων (συμπεριλαμβανόμενης της φορολογίας κληρονομιάς και περιουσίας) παράλληλα με αποτελεσματικούς μηχανισμούς αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Οι υπερβολικοί σημερινοί συντελεστές ΦΠΑ ωθούν τις επιχειρήσεις σε εκτεταμένη φοροδιαφυγή, δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας στην αγορά, ενώ μειώνουν τη κατανάλωση και αυξάνουν την ύφεση χωρίς να αντιμετωπίζουν με βιώσιμο τρόπο το δημοσιονομικό πρόβλημα. Ταυτόχρονα οι πολιτικές της ύφεσης ρίχνουν τα βάρη στους αδύνατους και  σε όσους δεν μπορούν να "κρυφτούν", διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες αντί να τις θεραπεύσουν ως οφείλουν.

3.            Την (Επανα)Δημιουργία του κράτους δικαίου: Η διάχυτη εντύπωση (αν όχι βεβαιότητα) που υπάρχει στους πολίτες ότι η τήρηση της νομιμότητας δεν αποτελεί υποχρέωση πολιτείας και πολιτών, αλλά αποτελεί "εθελοντική" συμμόρφωση των νομοταγών και των "αδύναμων" πρέπει να ανατραπεί. Αυτό απαιτεί αναμόρφωση της νομοθεσίας αλλά και των μηχανισμών επιβολής ποινών (των δικαστηρίων συμπεριλαμβανόμενων όταν η παρέμβαση τους είναι απαραίτητη) όπως και του ελέγχου υλοποίησης τους μακριά από κάθε είδους πολιτικές παρεμβάσεις που τελικά ακυρώνουν την όποια προσπάθεια.

4. Τη χάραξη και υλοποίηση δημόσιων πολιτικών: Οι πομπώδεις διακηρύξεις μέσω συνεντεύξεων τύπου δεν αποτελούν τρόπο άσκησης αποτελεσματικής πολιτικής, ενώ οι συνεχείς αποσπασματικές ρυθμίσεις και διορθώσεις έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση όπου η αδυναμία χάραξης ολοκληρωμένων δημόσιων πολιτικών, αποτελεί κυρίαρχη αιτία της κρίσης της χώρας και της αδυναμίας εξόδου από αυτήν.

Η καταγραφή και η αξιολόγηση των υφιστάμενων πολιτικών αποτελεί το πρώτο βήμα για τη χάραξη πολιτικής. Μια πολιτική πρέπει να είναι συνεκτική, να έχει στρατηγικούς και επιχειρησιακούς στόχους και μέσα υλοποίησης όπως κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, επαρκή χρηματοδότηση, ανθρώπινο δυναμικό, ενώ πριν την εφαρμογή της πρέπει να έχει περάσει εκ προτέρων αξιολόγηση με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία. Ειδικά σε ότι αφορά η διαδικασία παραγωγής νόμων και εγκυκλίων έχει δημιουργήσει ένα δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα υποκαταθιστώντας την άσκηση πολιτικής και εμποδίζοντας τις δυνάμεις της χώρας να λειτουργήσουν, απαιτεί  πλήρη αναθεώρηση.

5.            Τη λειτουργία του κράτους και των υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος: Η απεξάρτηση της λειτουργίας του κράτους από τον εναγκαλισμό των πολιτικών και των ποικιλώνυμων συμφερόντων που το καθιστά εχθρικό στον πολίτη, σπάταλο και αναποτελεσματικό, απαιτεί τη λειτουργία του με βάση την ικανοποίηση των πολιτών και του δημόσιου συμφέροντος.  Αυτό αφορά τόσο τις υπηρεσίες που παρέχονται μονοπωλιακά από το κράτος, όσο και όσες παρέχονται ταυτόχρονα από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς όσο και αυτές που παρέχονται αποκλειστικά από ιδιωτικούς φορείς με ή χωρίς κρατική επιδότηση που πρέπει να ελέγχονται διαρκώς για την αποτελεσματικότητα τους σε ότι αφορά τους στόχους δημοσίου συμφέροντος που έχουν τεθεί. Σε ότι αφορά την κατάργηση των κρατικών μονοπωλίων στη παροχή των υπηρεσιών σε κρίσιμους τομείς όπως η ενέργεια και οι μεταφορές, δεν θα πρέπει, η μέχρι σήμερα κακή επίδοση του κράτους για τους γνωστούς λόγους, να οδηγήσει στο άλλο άκρο όπου η εκποίηση υποδομών και παροχής υπηρεσιών θα οδηγήσει στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα σε ότι αφορά την υποστήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης. 

Ταυτόχρονα θα πρέπει να υπάρξει αναδιάρθρωση της σχέσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και αυτοδιοίκησης με: (α) την πραγματική υλοποίηση του επιτελικού κεντρικού κράτους που θα ασχολείται αποκλειστικά με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των δημόσιων πολιτικών και (β) την ουσιαστική αποκέντρωση των τοπικών υποθέσεων στην αυτοδιοίκηση. Κεντρική διοίκηση και αυτοδιοίκηση πρέπει να λογοδοτούν σε συστηματική βάση με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία για τις πολιτικές που εφαρμόζουν (αποφάσεις σκοπιμότητας που δεν μπορούν να ελέγχονται από άλλα όργανα), ενώ θα πρέπει να υπάρξει ανεξαρτησία αλλά και αυστηρός έλεγχος της διοίκησης σε ότι αφορά την εφαρμογή των αποφάσεων των αιρετών με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία. 

6. Την αναπτυξιακή Στρατηγική: Μέχρι σήμερα η αναπτυξιακή στρατηγική ήταν ταυτισμένη με την αύξηση του ΑΕΠ σε βραχυχρόνια (ετήσια) βάση με όποιο μέσο και όχι με βάση τις τρεις διαστάσεις της βιώσιμης ανάπτυξης (οικονομική αποτελεσματικότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και περιβαλλοντική διατήρηση και διατήρηση περιβαλλοντικών λειτουργιών) γεγονός που απαιτεί κατ'  αρχή την δόμηση μιας βιώσιμης ανταγωνιστικής οικονομίας βασισμένης στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας και των επιμέρους περιφερειών της, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τις ραγδαίες αλλαγές του διεθνούς περιβάλλοντος.

Η δημιουργία και αξιοποίηση νέας γνώσης και εφαρμογής της (καινοτομία) στην οργάνωση, στη  διοίκηση και στη παραγωγή, στον δημόσιο, τον κοινωνικό και τον ιδιωτικό τομέα, με ταυτόχρονη αξιοποίηση τόσο της παραγωγικής ιστορίας, των μοναδικών φυσικών και πολιτιστικών πόρων για τη δημιουργία προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας, όσο και του το όλο και περισσότερο εκπαιδευμένου ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς όπως ο πρωτογενής, ο τουρισμός, ο πολιτισμός.......αποτελούν μονόδρομο εξωστρέφειας. Αποτελεί ταυτόχρονα μονόδρομο για αύξηση της απασχόλησης σε υγιή βάση που θα αντιμετωπίζει τόσο τις παθογένειες του παρελθόντος (υπερτροφικός αλλά αναποτελεσματικός δημόσιος τομέας και πληθώρα παρασιτικών επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα) όσο και την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση της ανεργίας και της έλλειψης προοπτικών που οδηγεί τα καλύτερα μυαλά και πάλι (μετά από μισό αιώνα) εκτός χώρας.

Τα παραπάνω απαιτούν πλήρη αναδιάρθρωση των διαδικασιών και των μηχανισμών σχεδιασμού καθιερώνοντας ένα ενιαίο σχέδιο ανεξαρτήτως της προέλευσης της χρηματοδότησης που θα επιδιώκει τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας μέσω της διαρκούς βελτίωσης της ελκυστικότητας της για εγκατάσταση ανθρώπων και δραστηριοτήτων λαμβάνοντας υπόψη τη φέρουσα ικανότητα της.

7. Την Κοινωνική Πολιτική: Με ανάλογο τρόπο θα πρέπει να ανασχεδιαστεί και η κοινωνική πολιτική θέτοντας ως στόχο την στήριξη των ατόμων που έχουν πραγματική ανάγκη για να μην βρεθούν σε κοινωνική απομόνωση ή να βγουν από αυτή, μέσα από διαρκή εκπαίδευση και επανένταξη σε ενεργό δράση, παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε άτομα που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες και γενικά υλοποιώντας δράσεις που θα επιτρέψουν τη μείωση της ψαλίδας του δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης μεταξύ των διαφόρων ομάδων πληθυσμού και του απόλυτου αριθμού των ατόμων που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας.

Ο σχεδιασμός της κοινωνικής πολιτικής πρέπει να ακολουθήσει τα βήματα της δημόσιας πολιτικής που αναφέρθηκαν προηγούμενα με αντικειμενικά και διαρκώς αξιολογούμενα κριτήρια.

Οι παραπάνω θέσεις μου εκφράζονται και σήμερα καλύτερα από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ενώ η συνεργασία με τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ πιστεύω ότι θα δώσει μια περισσότερο λειτουργική ενσωμάτωση των θεμάτων περιβάλλοντος με εκείνων της ανάπτυξης μέσα από την έννοια της "Βιώσιμης Ανάπτυξης", θεμάτων που διακονώ στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Για τους λόγους αυτούς σας καλώ:

- να γυρίσετε τη πλάτη σε λαϊκισμούς και φοβικά συνθήματα που εκπέμπονται από αυτούς που κυβέρνησαν τη χώρα και με τις πράξεις και παραλείψεις τους την έφεραν στη σημερινή κατάσταση

- να αγνοήσετε τη πόλωση που δημιουργείται τεχνητά από το δίπολο ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ

- να μην παρασυρθείτε από επικοινωνιακά συνθήματα χωρίς περιεχόμενο

- να δώσετε τη ψήφο σας στο σχήμα "ΠΡΑΣΙΝΟΙ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ώστε να υπάρξει μια ουσιαστικά διαφορετική προοδευτική φιλευρωπαϊκή φωνή στο Κοινοβούλιο.

Γιάννης Σπιλάνης

Αναπληρωτής Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΥΓ. Αναλυτικότερα τις θέσεις μου για τα θέματα γενικής πολιτικής, της περιφερειακής ανάπτυξης με έμφαση στην ανάπτυξη των νησιών, της τουριστικής ανάπτυξης κλπ μπορείτε να βρείτε εκτός από τη παρούσα σελίδα, στο facebook  στη σελίδα μου ως υποψήφιου Περιφερειάρχη Β.Αιγαίου, στη σελίδα του συνδυασμού ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ και στη διεύθυνση www.ioannispilanis.blogspot.gr.